Lovecraft- zimno

Aziel Moon

Mimo to kiedy ujrzałem doktora Munoza w podmuchu zimnego powietrza,
poczułem odrazę, której nie mógł usprawiedliwić żaden szczegół jego
wyglądu czy zachowania. Jedynie jego chorobliwie blada cera i chłód
dotyku mogły stanowić powód owego odczucia, ale nawet powyższ mankamenty powinny być wybaczone, z uwagi na inwalidztwo owego
człowieka. Być może ten właśnie chłód był przyczyną silnej odrazy,
zimno wydało mi się bowiem nienormalne w tak upalny dzień, a to, co
anormalne, zwykle powoduje niechęć, nieufność i strach.
Niemniej jednak już wkrótce odraza prysła, przesłonięta podziwem,
gdyż dziwaczny lekarz od razu ujawnił swe wyjątkowe zdolności
zawodowe, pomimo lodowatego zimna i drżenia dłoni, które sprawiały
wrażenie, jakby zupełnie odsączono je z krwi. Najwyraźniej na
pierwszy rzut oka zrozumiał me potrzeby i udzielił pomocy z
mistrzowską wprawą. Jednocześnie niezwykle modulowanym głosem,
aczkolwiek dziwnie pustym i pozbawionym tembru, zapewnił mnie, że
był najzagorzalszym spośród przeciwników śmierci i utracił całą
fortunę oraz wszystkich przyjaciół, prowadząc wieloletni
eksperyment, dzieło swego życia, mający na celu jej ostateczne
pokonanie. Miał w sobie coś z zagorzałego fanatyka i stał się niemal
uciążliwie gadatliwy, gdy osłuchiwał moją klatkę piersiową, a potem
przygotował mieszankę jakichś leków przyniesionych z mniejszego
pokoju laboratoryjnego.