Siemano

tusiaaa

Jestem tusiaaa jak mówi mój nick. Wolę jednak być nazywana Bogumiłą. Należę do klubu konfabulujących, który założyłam z przyjaciółką z takiego jednego szpitala. Mówię o sobie, że jestem koczownikiem, który wędruję w poszukiwaniu magii dnia wczorajszego. Można mnie zastać to tu to tam. Niektórzy mają zwyczaj się śmiać, kiedy widzą mnie po raz kolejny. Może trochę w tym jest prawdy. Jak byłam mała to ręczyłam o swoim kosmicznym pochodzeniu, lecz później się okazało, że jestem z bardzo ciepłej krainy, którą zamieszkują sami bracia i siostry.
Czytanie od samego początku wydawało mi się niezwykłe i szanowałam ludzi potrafiących to czynić. Sama doszłam do wprawy przez przypadek, kiedy w końcu zrozumiałam, że tych wyrazów nie trzeba się uczyć na pamięć, a składać z liter. Zadziwiło mnie to swoją genialnością. Trenowałam w sobie ową zdolność aż prześcigłam rówieśników, ale to było kłamstwo, gdyż najzwyczajniej w świecie szemrałam własną historię za miast słów zapisanych na kartach. Owa przygoda mnie wciągnęła w wyniku czego postanowiłam sama pisać książki. Z początku była to zlepka bezsensownych zdań, ale i to powoli się zmieniało. Obecnie podziwiam jakość cudzej pracy, marząc, że również do czegoś takiego dolecę na skrzydłach zmyślonego samolotu. Podobał mi się tekst, który usłyszałam na biwaku - "nie jestem wariatką, bo jestem samolotem". Choć już wcześniej byłam szalona, odtąd podawałam się z przekonaniem za lotnika. I tak od zawsze na każdym kroku spotykała mnie przygoda. I jakby tego wszystkiego było mało zapełniałam minimalną pustkę w swoim życiu, dukając literaturę, zastanawiając się nad jej zwielokrotniałym sensem. Czułam, że po części coś jest w tych zmyślonych historiach, coś co ciągnęło mnie, aby brnąć od jednej książki do drugiej, ale nie będzie to miało nigdy końca, bo zawsze pojawi się osoba, które będzie zamierzało to kontynuować. Przepiękne! Aż powoli dobiegnie się do granic absurdu, gdzie wszystko będzie znamienicie uzupełniające luki w zwykłym jestestwie. Nie dać się ogłupić mówiącym, że to nudne, gdyż sama doświadczyłam rzeczywistej pochwały, które wydobyła się z moich niemych ust.
Pozdro! Mam nadzieję, że w tym cudownym miejscu dopiszę kolejną część do swojej historii. Skróciłam ją jak mogłam, ale nie zatraciła swojej rzeczywistości. Absolutnie całość jest prawdziwa. Gdyby nie literatura zabrakłoby mi inspiracji. Cieszę się, że mogę was poznać! Smile

Pomylenie prowadzi mnie za rękę. "Ja to wiem! Ja to wiem!"

daszkass

Ale się rozpisałaś xD Ja będę trochę bardziej zwięzła i powiem tylk: cześć! Fajnie, że postanowiłaś poświęcić trochę swojego cennego czasu na rozmowy z nami xD

Ravyn

No właśnie, nie ma to jak się rozpisać.
Witam Smile